"เพชร" มีการแบ่งได้หลายเกรด โดยจะมีการแบ่งตั้งแต่ขนาด , สีของเพชร , ตำหนิในเนื้อเพชร , รูปทรงของการเจียระไน , การรับประกัน , การสะท้อนแสง  ของเพชร  ดังนั้น การซื้อขายเพชรนั้นไม่มีราคาขายที่ตายตัว  เพราะว่าราคาของเพชรนั้นจะเป็นราคาที่ซื้อขายกันตามความพึงพอใจของทั้งผู้ซื้อและผู้ขายมากกว่า

                มีการใช้เพชรเป็นการแลกเปลี่ยนแทนเงินสดในบางประเทศ เช่นประเทศในแถบแอฟริกา ซึ่งใช้เพชรในแลกเปลี่ยนการค้าอาวุธ หรือใช้เพชรด้วยเงื่อนไข และการซื้อขายสินค้าในบางประเทศก็มีการใช้แทนเงินสดเช่นกันโดยเฉพาะประเทศผู้ผลิตเพชร ซึ่งเพชรที่ใช้ในการแลกเปลี่ยนนั้นจะเป็นเพชรดิบหรือเพชรที่ไม่ได้ผ่านการเจียระไน เพชรจะมีคุณค่าทางสายตาของคนหนึ่งสู่อีกคนหนึ่ง เพชรจึงไม่เหมาะแก่การนำมาเป็นสินทรัพย์สำรองนั่นเอง

                "ทองคำ" ในประเทศไทยทองคำจะแบ่งออกเป็น ทองคำ 99.99 เปอร์เซ็น และ 96.5 เปอร์เซ็น หรือระดับอื่นๆ ตามกำหนดของแต่ละประเทศ ซึ่งแต่ละประเทศก็ไม่ได้มีความซับซ้อนอะไรมากเท่าไหร่นัก จึงทำให้ทองคำนั้นมีการซื้อขายในราคากลางที่แน่นอนและมีการนำทองคำมาเป็นสินทรัพย์สำรองได้ เนื่องจากทองคำยังไงก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงไปไม่ว่าทองคำนั้นจะถูกขึ้นรูปใหม่กี่ครั้งก็ตาม ทองคำจึงเป็นที่นิยมมากกว่าเพชรนั่นเอง

สรุป  ทองกับเพชร เป็นวัตถุทางธรรมชาติที่มีราคาสูงทั้งคู่ แต่การซื้อเพชรนั้นมีความยุ่งยากซับซ้อน ต่างจากทองที่มีราคามาตรฐานแน่นอน ทำให้เข้าถึงได้ง่าย ในความเป็นจริงแล้วสภาพคล่องของทองคำนั้นสูงกว่าเพชร รวมไปถึงการซื้อขายในราคาที่ไม่สูงมาก เมื่อเทียบกับเพชรที่มีราคาค่อนข้างสูง

ขอบคุณข้อมูลจาก https://maanow.com